Het olifantenpad

Het is maandagavond, je hebt je avondmaaltijd al op, de vaatwasser is ingeruimd, de kids liggen op bed en je ruimt nog even het laatste rondslingerende speelgoed op. Om 20u begint je favoriete serie en je ploft op de bank neer, eindelijk rust! Je hebt een drukke dag gehad, bent moe en een tikkeltje chagrijnig vanwege die maandelijkse periode.. Even later is het pauze en je wandelt richting de keuken, maakt een kopje thee voor jezelf en hebt ook “zin in iets lekkers”. Je neemt je kopje thee én dat koekje, dat bakje chips of schaaltje borrelnoten terug mee richting de bank en kijkt je serie af. Na afloop van je serie baal je eigenlijk wel van dat gesnack. Was dat nou wel nodig? Je hebt immers gewoon voldoende gegeten. Je wilt ook eigenlijk wel wat gewicht verliezen en op deze manier gaat dat niet lukken. Je bent teleurgesteld in jezelf en neemt je voor om het morgen anders te doen.

 

Wat hier gebeurd is een goed voorbeeld van eten gebruiken als middel om je negatieve gevoelens te dempen. Je bent moe en een tikkeltje chagrijnig. Je gebruikt eten hier als oplossing. Maar, is het ook écht de oplossing?

 

Het is dinsdagavond, de kids liggen weer op bed, je vouwt nog even de was op en ploft lekker neer op de bank. Je had je voorgenomen niet op dezelfde voet verder te gaan als gisteren en neemt dan toch maar een appeltje… Woensdagavond gaat het ook nog goed, donderdag neem je toch een klein handje chips van het bakje dat je man heeft gepakt voor zichzelf, en dan is het vrijdag…. Weekend, dus dan mag het. Op maandagavond neem je jezelf weer voor om het voortaan anders te doen, dinsdag gaat het goed, woensdag gaat het goed, donderdag wordt het al iets moeilijker en op vrijdag is het weer weekend….

 

Herkenbaar? Wat hier gebeurd is een vastgeroeste gedraging. Je hebt al wel 300x om half 9 ’s avonds die route naar de keuken gelopen om dat kopje thee én iets lekkers te pakken. Het is daardoor ook een route in je hersenen geworden en hoe vaker je dat pad bewandeld hoe begaanbaarder het word. Het is de gemakkelijkste weg à het olifantenpad.

Je doet telkens weer een poging om die route te doorbreken, maar het heeft tijd nodig om een nieuw olifantenpad te maken. Want, die oude blijft voorlopig nog wel even de snelste en makkelijkste weg. Maar, hoe vaker je dat nieuwe pad bewandeld, hoe begaanbaarder het word. Eerst moet je door de prikkelstruiken en bosjes heen, maar langzaam maar zeker wordt het steeds gemakkelijker. De belangrijkste vraag is: wat is de nieuwe route die jij gaat bewandelen áls jij in de verleiding komt om het oude olifantenpad te nemen?

 

Ga jij voortaan je favoriete serie in bed kijken in plaats van op de bank? Of ga je op dat tijdstip een rondje wandelen? Wat is jouw nieuwe route?

 

Liefs,

Kim


«   »

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.